Zahid Sarıtorpaq. Kətanda solan yazı

kətan önündə əli fırçalı durmuşkən
yenə düşündüyümüzü deyil başqa şeylər çəkirik

niyəsini soruşmadığımız bir çox nəsnələr
bu üzücü günün yazısına dönüşməzdən öncə
bizim yazımıza qarışır həmişəki kimi
qarışdırır yazımızı

tabloda dəniz haqda düşüncələr olmalıydı
amma sükutun fırtınası düşmüş aynasına günün

dənizə baxanda
adamın heç inanmağı da gəlmir
bu azmanlıqda dəniz olasan
bu dərinlkdə də sükutun ola
özün də sükutun fırtınasında boğulasan məzlumcasına

söz yox
çiy kərpicdən tikilməyib səbrimizin evi
sel gəldiyində uçub dağılmaz göz görəsi
amma sel yox dəniz olmalıydı
dəniz haqda düşüncələr olmalıydı tabloda

kətanda solan yazıdan isti bir görüntüyə baxaq:
yanbızlarını oynada-oynada
yan keçir bir ömrün yazı
qanrılıb arxasıyca baxır
özünü təzəcə tanımış ondörd yaşlı bir oğlansayağı
əllisində bir kişi

amma dəniz yoxdu tabloda
dənizdən qalmış sonsuz qumluq görünür
bir də qumluqda dəvə ləpirində
günəşin gözünü qamaşdıran
gümüşü bir balıq ölüsü görünür