-
"Ədəbi Azadlıq-2015" müsabiqəsinin şeir 20-liyindən
Babək Ağayev
düzxəttli bərabərsürətli travma
dayanıb baxırdı hamı
göyərçinləri rəngləyib
havaya buraxırdı küçə rəssamı
harasa tələsən uşaq məni ötürdü
yavaşca anasın söydü kiminsə
qoca xəstə bir it hürdü
önündən keçdiyim evdən
böyürtkən dodaqlı qız
bütün bədəniylə gülürdü dayanacaqda
yağış başlamışdı mən də ki halsız
yol uzun deyil düşəcəm qabaqda
atama bənzədi yaşlı dilənçi
onun kirli saçlarına baxırdım
dizinə qondu rəngbərəng göyərçin
yəqin bayaqkı it də darıxırdı
evə çatıb çarpayıya uzandım
böyürtkən dodaqlı qızı düşündüm
qonşunun qışqırığına oyandım
yuxuda küçə rəssamın görürdüm
dilənçi ölüb yəqin utanıram
kaş onun gözlərin yenə görərdim
küçələri insanları rəngləri tanısaydım
düşünmədən sənə quş rəngləyərdim
...
Azadlıq meydanları olur azad olmayan şəhərlərdə
Adamlar qoca doğulur gözlərində yalvarış
Yaşanmamış ömürlər qalaqlanır xatirələri üstünə belə şəhərlərin
Azadlıq meydanları olur yarımçıq şəhərlərdə
Boylanan görürsən yoxa çıxmış gülüşləri qəlblərdən
Nə ola bilirsən nə ölə belə şəhərlərdə nə bilməyə bilirsən nə bilə
Azadlıq meydanları olur duyğusuz şəhərlərdə
Kimsəsiz yetim əsəbi
Və səbəbi olmadan kədərli bədbəxt olursan
Tez yorulursan belə şəhərlərdə
Meydanlardı tək doğru bu yalan şəhərlərdə
Bütövlük duyğu ya insan
Hələ şair necə olsun
Azadlıq olmayan yerdə..
